ಕನ್ನಡ ಅನ್ನದ ಭಾಷೆಯಾಗಲು ಎಲ್ಲ ಕ್ಷೇತ್ರಗಳ ಜ್ಞಾನ ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ ಸಿಗುವಂತಾಗಬೇಕು ರಾ. ನಂ.ಚಂದ್ರಶೇಖರ

ಮೊದಲೆಲ್ಲಾ ಶಿಕ್ಷಣ ತರಬೇತಿ ಕೇಂದ್ರಗಳಿಗಿಂತ ಸ್ವಂತ ಮನೆಪಾಠವು ಇರುತ್ತಿತ್ತು. ನಿಜ ಹೇಳಬೇಕೆಂದರೆ, ತುಂಬಾ ಹಿಂದಿನ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಮನೆಪಾಠವು ಒಂದು ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ನಿಜವಾದ ತರಬೇತಿ ಕೇಂದ್ರವಾಗಿತ್ತು, ಸ್ವಂತ ಮನೆಪಾಠವು ಯಾವಾಗ್ಲ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಯನ್ನು ಕೇಂದ್ರೀಕÉರಿಸುತ್ತಿತು ಮತ್ತು ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಯ ಮನೆಯಲ್ಲೆ ನಡೆಯುತ್ತಿತ್ತು ಮತ್ತು ಒಂದೆ ತರಗತಿಯಲ್ಲಿ ಕೂಡಿ ಹಾಕಿರುವ ಕುರಿದೊಡ್ಡಿಯ ಹಾಗೆ ಇರುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಅವರು ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗೆ ಹೇಗೆ ಅರ್ಥ ಮಾಡಿಸುತ್ತಿದ್ದರೆಂದರೆ ಬೇರೆ ಯಾವ ಶಿಕ್ಟಕರು ಇನೂ ಹೆಚ್ಚಿನ ಭಿನ್ನವಾದ ತಂತ್ರದಿಂದ ನಿಭಾಯಿಸಲು ಪ್ರಯತ್ನಪಟ್ಟರೂ, ಇವರ ಹಾಗೆ ಅರ್ಥ ಮಾಡಿಸುವಷ್ಟು ಶಕ್ತಿ ಇರಲಿಲ್ಲ. ವಿದ್ಯಾಥಿರ್À ಒಂದು ಸುರಕ್ಷಿತವಾದ ಎಳೆಯಲ್ಲಿ ಇರುತ್ತಿದ್ದು,ಅವನು\ಅವಳು ಸಂವಹನ ಮಾಡಲು ಯಾವ ಹೆದರಿಕೆಯಿಲ್ಲದೆ ಅಪಹಾಸ್ಯವಾಗುv್ತÁರೆ\ಗೇಲಿ ಮಾಡುv್ತÁರೆ ಎಂದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. 

ಇದು ನಿಧಾನವಾಗಿ ಅರ್ಥ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗೆ ಸಹಾಯವಾಗುತ್ತದೆ.ಮನೆಪಾಠದವರು ಅವನು\ಳು ಪಾಠಗಳನ್ನು ಕಲಿಸಲು ವಿಭಾಗಗಳಾಗಿ ವಿಂಗಡಿಸಿ ಚಿಕ್ಕ ಮಗುವು ಹೆಜ್ಜೆ ಹಾಕುವ ರೀತಿಯ ಹಾಗೆ ಮತ್ತು ಕಲಿಸುವ ಮಾತ್ರೆ ಹಾಕುವ ಹಾಗೆ ಕಟ್ಟಿಕೊಟ್ಟು ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯೆ ಕೊಡುತ್ತಾರೆ. ಆದರೆ ಮನೆಪಾಠದ ಪ್ರತಿಕ್ರಯಯನ್ನು  ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗೆ ಕೊಡುವುದಿಲ್ಲ. ತಿಂಗಳ ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ ನಡೆಯುವ ಕಿರುಪರೀಕ್ಷೆಯ ಪ್ರದರ್ಶನವನ್ನು ನೋಡಿಕೊಂಡು ಪ್ರತಿನಿತ್ಯದ ಆಧಾರದ ಮೇಲೆ ಕೊಡುತ್ತಿದ್ದರು. 

ಇದು ತಂದೆ-ತಾಯಿಗಳಿಗೆ ತಮ್ಮ ಮಗುವಿನ ನಿರಂತರ ಪ್ರದರ್ಶನವನ್ನು ನೋಡಲು ಸಹಾಯವಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಇದರಿಂದ ಒಬ್ಬರಿಂದ ಒಬ್ಬರಿಗೆ ಸಂವಹನ ಮಾಡಲು ಬೋಧಕ ಮತ್ತು ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿ ಮಧ್ಯೆ ಮತ್ತು ಖಾಸಗಿಯಾಗಿ ಗಮನವನ್ನು ಕೊಡುತ್ತಿದ್ದುದ್ದು ಸ್ವಂತ ಮನೆಪಾಠದ ಮುಖ್ಯವಾದ ಮೇಲುಗೈ ಆಗಿತ್ತು.